Door Tineke Sanders

De opdracht aan de discipelen. Mattheus 28:16-20:
16. En de elf discipelen zijn naar Galilea gegaan, naar de berg waar Jezus hen ontboden had.
17. En toen zij Hem zagen, aanbaden zij Hem, maar sommigen twijfelden.
18. En Jezus kwam naar hen toe, sprak met hen en zei Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde.
19. Ga dan heen, onderwijs al de volken, hen dopend in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, hun lerend alles wat Ik u geboden heb, in acht te nemen.
20. En zie, Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding van de wereld. Amen.

Herken je dat?
Dat je vol enthousiasme aan iets nieuws begint maar dat je gaandeweg vastloopt? Bijvoorbeeld dat je wilt afvallen en een gloednieuwe dure app installeert, maar al gauw merk je dat je eigenlijk niet weet hoe je met die app moet omgaan en hoe je het afvallen aanpakt.
In zo’n situatie is het belangrijk te weten dat de randvoorwaarden in orde zijn. Is de app betrouwbaar? Is er een helpdesk die goed bereikbaar is? Krijg je garantie? En tot wanneer?
Het lijkt misschien een rare vergelijking, maar toch moest aan zo’n situatie denken toen ik het bijbel gedeelte voor vandaag doorlas.

Laten we eens gaan kijken naar de tekst.
Het is kort na Hemelvaart en de 11 discipelen zijn vanuit Jeruzalem op weg naar Galilea. Naar een berg in de streek waar zoveel herinneringen liggen en waar het ooit allemaal begon. Waar ze Jezus hadden leren kennen.  

De ontmoeting op de berg.
Ze komen daar aan en zien Hem. Hun opgestane Heer en Meester. En dan staat er dat sommigen hem aanbaden en sommigen twijfelden. Wat wordt hier bedoelt? Twijfelden ze of het echt Jezus was? Of twijfelden ze om neer te vallen en Hem te aanbidden?
Ik kan me voorstellen dat ze amper konden geloven dat hun Heer, die gestorven en begraven was, gewoon weer voor hun stond. Maar kan me ook voorstellen dat ze niet wisten hoe ze met de situatie moesten omgaan. Hun Meester, de Messias, die hun zoveel moois belooft had en waar niks van terecht leek te komen. Hoe kon Hij nou de Zoon van God zijn, terwijl hij zich had overgeleverd, gekruisigd en gestorven was. Mooie Koning was Hij.. Ze waren teleurgesteld en voelden zich misschien zelfs in de steek gelaten.
Maar Hij is het echt!
Jezus komt naar hun toe en spreekt de welbekende woorden van vers 18-20. Woorden die waarschijnlijk alle twijfel bij de discipelen hebben weg genomen. Want eigenlijk diep in hun hart wisten ze dat alleen Hij zulke woorden kon spreken.

Wat sprak Jezus?
Dit bijbel gedeelte, wat is opgedeeld in 3 verzen, geeft heel duidelijk de start van een nieuwe periode aan. Jezus is opgestaan, Zijn werk is volbracht. Het doel van zij komst op aarde is bereikt. Nu begint het grote werk. Maar dit is geen werk om op eigen kracht te doen. Voordat hij zijn discipelen gaat uitzenden gaat er eerst iets aan vooraf. Discipelen, eerst dit, wacht even, jullie moeten eerst weten hoe jullie dit gaan doen en waarom.

Als we kijken naar vers 18 dan moeten we al snel toegeven, daar staat nogal wat!
Het zijn Grote woorden van Jezus. Wie kan dat zeggen, wie durft dat te zeggen. Grote wereldleiders als Poetin, Biden en Erdogan, die hebben veel macht. Maar ook hun beperkingen. Er is er slecht 1 die kan zeggen: Aan mij is gegeven alle macht!! En dat is Hij!! Want God heeft Jezus verhoogt als loon voor zijn lijden, en daarmee alle macht en eer gegeven zowel op aarde als in de Hemel. (Fil. 1 vers 8-10)

Dit stuk tekst is enorm belangrijk, het is een inleiding op de grote opdracht die voor de discipelen klaar lag. Het is een belofte die Jezus daar doet. Jullie hebben werk te doen, maar Ik zal er bij zijn en jullie helpen. Ook al ben ik straks niet meer bij jullie. Ik zal er Zijn!! Ik heb alle Macht!!
Jezus claimt hier zijn positie. De discipelen weten nu van Wie ze de opdracht krijgen. Van Hem die hemel en aarde regeert, die alles in Zijn hand heeft. Een back-up, een garantie. Hij gaat hun helpen!! Wat een belofte!!

Jezus geeft een allesomvattende opdracht.
En meteen sprak Jezus verder..
Zorg dat alle volken, dus iedereen hier op aarde van mij horen, van mijn boodschap van Vrede. Zodat ze zich zullen bekeren van een leven met afgoden tot het dienen van Mij, hun levende God .
Doop ze dan in de Naam van de Vader, van de Zoon, en van de Heilige Geest. Zodat hun harten en gedachten vernieuwd worden.
En tot slot. Leer hen alles wat ik jullie heb geleerd, zodat ook zij heengaan als discipelen, en hetzelfde doen als ik jullie heb voorgedaan; mensen tot discipelen maken. Zo zal het doorgaan van geslacht tot geslacht.
Dat zal het leven van de discipelen zijn vanaf nu. Vissers van mensen.. Zoals Jezus hun had geroepen, daar aan het Meer van Galilea. Daar waar het ooit allemaal was begonnen. Ze weten wat hun te doen staat.

Maar dan zegt Jezus in vers 20 nog iets.  Er komt nog een belofte!!
Jezus stuurt hun niet op pad met alleen de belofte dat Hij er voor hun zal zijn, maar met de belofte dat Hij er altijd zal zijn. Zelfs als de discipelen er zelf niet meer zijn op aarde, zelfs als de aarde niet meer bestaat. Deze uitspraak getuigt van Zijn eeuwigdurende liefde en trouw. Ook al zien we hem niet, Hij is IK BEN, en Hij zal er zijn!! (Psalm 32:8) Altijd!!
Hij is onze helpdesk die altijd bereikbaar is, 24/7, en Hij geeft garantie, niet tot de deur, maar voor altijd!!
Hij besluit zijn woorden met AMEN!
Zo zal het zijn!! Het is de Waarheid!!
Geen loze beloften, geen verkooppraatjes, maar betrouwbare beloften van een betrouwbare God.
En zo mogen de discipelen gaan.
En zo mogen ook wij gaan.. Op pad, samen met Hem.
Zijn grote opdracht uitvoeren, discipelen zijn. Het verschil maken, op de plek waar God ons brengt. Bouwen aan Zijn Rijk. En we staan er niet alleen voor.
Naast de Grote opdracht gaf God ons Zijn Grote beloften mee.
De voorwaarden voor een leven in Hem en met Hem.  

Lees de tekst nog een over en ga bij jezelf na, wat is voor jou belangrijk in deze tekst. Wel stukje spreekt jou het meeste aan en waarom?
Hoe vul jij zelf de Grote opdracht in? Merk jij iets van zijn beloften hierbij?